Nie mów mi, jakie wiersze pisać
Nie potrzebuję twoich rad.
Tobie, wietrze, wiosnę w drzewach kołysać,
uczyć liści zielonych gam.
A mnie czekać na najdalsze, czekać.
Od człowieka do człowieka daleko.
Każdy dzień mój ciężki od kłamstw.
Wiatr w topolach jasną wiosną kołysze.
Kiedy piszę, jestem szczery, czysty, dobry.
Może wtedy tylko nie kłamię,
gdy wiersze piszę.
Z tomu Suita Cygańska, wyd. ISKRY, Warszawa 1959