Spłynął miękko mrok

granatową kołdrą

Niepokoi liście z chmur kapiący blask.

Szorstki czarny świerk.

W stajni chrzęści obrok.

To noc gdy leszczyny czują trwogę gwiazd.

Już słowików nie ma. Lato jest jak sok

z nadepniętej śliwki, trwoni słodką treść.

Uszy czujnie wzniósł pies mój żółty w mrok.

Mgła znad łąk wpełza komuś w pieśń.