Katarzyna Boruń–Jagodzińska — ur. w 1956 r.
w Warszawie. Poetka, tłumaczka, redaktorka. Opublikowała kilka
zbiorów wierszy m.in. Wyciszenie (1977), Więcej (1991). Dla
Ośrodka KARTA zajmuje się historią opozycji w PRL.
Dorota Dobrew — slawistka, tłumaczka literatury czeskiej i bułgarskiej.
Leszek Engelking — ur. 2.II 1955 w Bytomiu. Poeta, nowelista,
krytyk literacki, literaturoznawca, tłumacz. Jest pracownikiem
Uniwersytetu Łódzkiego. Za przekład powieści Jáchyma Topola Siostra
wyróżniony nagrodą „Literatury na świecie” 2003.
Viola Fischerová — należy do pokolenia poetów, dla których nie było
miejsca w oficjalnej kulturze czechosłowackiej. Wiersze pisała od
wczesnej młodości.
W roku 1968 Viola Fischerová wyemigrowała do Szwajcarii. Na
emigracji ukończyła studia germanistyczne i historyczne. Pracowała jako
akwizytorka, nauczycielka i asystentka reżysera w teatrze w Bazylei. Po
samobójczej śmierci męża w roku 1984 przeniosła się do Monachium
i podjęła współpracę z Radiem Wolna Europa.
Viola Fischerová jest również tłumaczką — autorką przekładów
wierszy Mirona Białoszewskiego oraz dramatów Witkacego. Tłumaczyła
także niemiecką i afgańską lirykę kobiecą oraz poezję Hansa Magnusa
Enzensbergera. oraz Listy do Felicji Franza Kafki. Wkrótce w jej
przekładzie ukaże się Drugi Proces Eliasa Canettiego.
Utwory Violi Fischerovej tłumaczone były na język niemiecki,
angielski, francuski i hiszpański.
W roku 1994 poetka powróciła do Pragi.
Krytycy zgodnie podkreślają, że Viola Fischerová tworzy przekaz
poetycki o wielu warstwach, niezwykle nasycony znaczeniami oraz siłą
emocjonalną. Jest przy tym mistrzynią skrótowego obrazowania
i lakoniczności wyrazu. W jej poezji uderza prostota formy — brak
wszelkiej zbędnej ornamentyki. Obraz poetycki powstaje z refleksji nad
przeżyciem, a z obrazu tego płynie wyciszenie i pogodzenie się z losem.
Anna Gawryś — studiuje anglistykę na UW. Interesuje się
malarstwem. Dla własnej przyjemności rysuje, fotografuje, chodzi po
górach. Mieszka w Pruszkowie.
Włodymyr Jaworski — ur. w 1953 roku. Prozaik. Mieszka
i pracuje w Kijowie.
Na przełomie lat 70. i 80. należał do lwowskiego undergroundu.
Półsenne listy to drobiazgowe kroniki z życia dwóch
nieistniejących monarchii. Styl Jaworskiego celowo wybujały,
wikłający się w szczegółowych opisach kreuje metaopowieść, prowokuje
czytelnika do współtworzenia epopei Diamentowego Imperium
i królestwa Ziemi Północnej. (Na podst. hasła oprac. przez
W. Jenkilewa w Małej Encyklopedii Ukraińskiej
Literatury Współczesnej, Iwano–Frankiwsk 1998).
Prozę Jaworskiego tłumaczył Bogdan Zadura („Literatura
na świecie”1998).
Fragmenty Półsennych listów w przekładzie Renaty Rusnak
publikowały „Kresy”(nr 47) i „Akcent” (nr 81).
Lina Kostenko — ur. 19 IV 1930 w Ropyszowie niedaleko Kijowa
— poetka i tłumaczka ukraińska. Pochodzi z rodziny nauczycielskiej.
Ukończyła moskiewski Instytut Literacki im. Gorkiego (1956). Wydała m.in.
tomy wierszy Promnia zemli (1957, Promienie ziemi), Witryła
(1958, Żagle), Mandriwky sercia (1961, Wędrówki serca),
Nad berehamy wicznoj riki (1977, Nad brzegami wiecznej rzeki),
Nepowtonist' (1980, Niepowtarzalność), Sad Metanuczych skulptur (1987,
Ogród nie topniejących rzeźb) i powieść wierszem Marusia Czuraj (1979).
Tłumaczona na wiele języków. W Polsce drukowały ją liczne czasopisma literackie.
Krakowska Oficyna Wydawnicza opublikowała niewielki wybór jej utworów.
Anna Maria Leśniewska — historyk sztuki, członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków
Sztuki AICA, kurator wielu wystaw poświęconych sztuce
nowoczesnej, m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Zachęcie,
Międzynarodowym Centrum Sztuki w Krakowie.
Jan Nepomucen Wojciech Opasek — urodził się 1913 w Wiedniu.
W 1932 wstąpił do zakonu benedyktynów (klasztor na
Brzewnowie w Pradze), przybrał imię Anastaz. Po studiach w Pradze
i w Rzymie na Uniwersytecie Laterańskim i po święceniach
kapłańskich mianowano go przeorem konwentualnym opactwa
Broumov–Brzevnov. Od 1928 publikował wiersze, opowiadania,
recenzje literackie i filmowe w prasie, później na emigracji wydał
szereg tomików wierszy. W 1947 został opatem. W 1949
aresztowano go i w 1950 skazano na dożywocie za szpiegostwo na
rzecz Watykanu i zdradę stanu. Dziesięć lat spędził w ciężkich
więzieniach, poddawany torturom i szykanom. W 1960 został
warunkowo zwolniony z całkowitym zakazem posługi duchownej.
Pracował jako robotnik na budowie, magazynier w Galerii
Narodowej w Pradze. W grudniu 1968 wyjechał za granicę.
Zamieszkał w Rohr w diecezji Regensburg, gdzie osiedliła się
wygnana z Czechosłowacji niegdysiejsza wspólnota benedyktynów
(zakony męskie zostały po roku 1948 zlikwidowane, a żeńskie
skazane na wymarcie). W 1972 był współzałożycielem Opus Bonum
— stowarzyszenia, które położyło wielkie zasługi dla szeroko pojętej
niezależnej kultury, organizowało spotkania wybitnych postaci
emigracji (w Hunfeld, Franken i w Rohr), wykłady i seminaria,
wydawało książki z dziedziny religii, historii, filozofii, dokumenty,
beletrystykę i wiersze. Do legendy przeszły spotkania młodzieży
w Rohr.
W 1990 powrócił do klasztoru na Brzewnowie w Pradze (będącego
centrum religijno–kulturalnym, w czasach stalinowskich
zdewastowanym i zamienionym na archiwum SB). Jego powrót do
kraju był symbolem. Dopiero w 1990 roku opat Opasek został
ostatecznie zrehabilitowany. W latach 90. otrzymał sakrę biskupią.
W 1991 odznaczony został orderem Tomasza G. Masaryka.
W 1992 ukazały się jego wspomnienia.
Zmarł nagle w Rohr w sierpniu 1999 r.
Bohdan Pociej — ur. w 1933 roku w Warszawie. Muzykolog, krytyk, pisarz
i eseista. Od 1995 roku na łamach PMK publikował m.in. leksykon muzyczny
Muzyka w sferze myśli oraz eseje Sylwetki geniuszy.
Renata Rusnak — ur. w 1974 roku. Studiowała filologię
ukraińską
w Krakowie. Doktorantka Katedry Europeistyki UJ, stypendystka Instytutu
Slawistyki PAN, tłumaczka literatury ukraińskiej (m.in. I. Kiłyniec, T.
Prochaśko, M. Jackiw, W. Dibrowa, F. Andrusiak).
Bohdan Skaradziński — ur. w 1931 roku w Twierdzy Osowiec.
Doktor nauk ekonomicznych, publicysta, pisarz i działacz społeczny.
Wieloletni redaktor miesięcznika „Więź”. Z PMK współpracuje
od pierwszego numeru pisma. Mieszka w Podkowie.
Magdalena Stachowicz — urodzona w Warszawie. Ukończyła
historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Przez lata redagowała
miesięcznik „U nas”. Współpracuje z wieloma wydawnictwami.
Mieszka w Otrębusach.
Wasyl Starun — ur. w 1953 roku. Poeta ukraiński. Wykonuje zawód
wiejskiego kowala. Pierwszą książkę wydał w roku 1989 (Abetka
switła — Alfabet światła).
Stanisław Szewczenko — ur. w 1947 roku. Poeta, tłumacz,
scenarzysta i dziennikarz ukraiński. Dzieciństwo i młodość przeżył na
czernichowszczyźnie. Jest autorem kilku tomów wierszy, a także
antologii przekładów współczesnej poezji polskiej
Joanna Wiszniewicz — polonistka, autorka książek: Z Polski
do Izraela i A jednak czasem miewam sny (tę drugą wyrózniono w konkursie
Fundacji Kultury w 1996 roku). Pracuje w Żydowskim Instytucie Historycznym
w Warszawie. Od lat związana z Podkową, w której co roku spędza część lata,
opiekując się domami i zwierzętami swoich licznych przyjaciół.
Beata Wróblewska — polonistka, nauczycielka w liceum podkowiańskim.
Autorka książki W Salonie i w Arkadii, utworów poetyckich i bajek
dla dzieci. Od początku współpracuje z PMK.
<– Spis treści numeru