Jest dom spokoju
owinięty wokół
szalem bezpieczeństwa
w którym ciepło mamy
jest dom
w którym jest prostota
w którym zwyczajni
umierają ludzie
jest dom za miastem
wciśnięty w głosy
wyjących psów nocą
i odpowiadających echem
odbitym od ściany lasu
w kierunku łąki przeznaczenia
która kończy horyzont
i za którą chowa się księżyc
wahadło dni naszych
jest miejsce przy domu
w którym słychać strumień
spadający w otchłań
wiecznego przeciągu
usidlając nas wiatrem życia
zamykając krąg
wielkiej harmonii
i wielkiego zrozumienia
całości.